[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Antropozofia[]Z WikipediiSkocz do: , Goetheanum w Dornach w Szwajcarii (wybudowane w 1928 roku) jest siedzibą Towarzystwa Antropozoficznego Antropozofia (dosłownie mądrość o człowieku) to stworzony przez (-). Antropozofia, mimo nazwy sugerującej dyscyplinę naukową, uważana jest za . Przez wielu antropozofów uważana jest za naukę. Rudolf Steiner stworzył doktrynę antropozoficzną po odejściu od głoszonej przez (-). Antropozofia jest doktryną powstałą na bazie chrześcijaństwa. Duży wpływ na antropozofię miało zainteresowanie Steinera przyrody (szczególnie jego ) oraz religijnym . Idee steinerowskie mają także korzenie w myśli , i . Steiner ulegał także wpływom i . Rudolf Steiner uważał, że człowiek powinien wyzwolić się od wpływów zewnętrznych tak, aby stać się wolnym. Ma mu to pomóc w poznaniu świata nadzmysłowego. Antropozofia jest próbą budowy świata alternatywnego: alternatywnej medycyny, alternatywnego rolnictwa, nazwanego . Wyższą formą antropozofii jest tzw. , który swoją nazwę wywodzi od . W antropozofii ważna jest idea platońskiej . Steiner jako filozof stworzył także filozofię wolności w dziele pod tym samym tytułem. Uważał on jednak, iż filozofię należy przekształcić w antropozofię, gdyż nauka powinna dążyć do wiedzy (gnozy), a nie do spekulacji. Odrzucał na przykład . Spis treści[ · · · o o o o · · · · · · · · · · · · · · · · · o · · o o ]Termin antropozofia był używany już we wczesnej nowożytności. W anonimowym dziele Arbatel de magia veterum, summum sapientiae studium (), przypisywanym ezoterykowi i neoplatonikowi , który jest utożsamiany z , antropozofia jest przyporządkowywana (podobnie jak teozofia) „wiedzy o dobru” i jest tłumaczona jako „znajomość rzeczy natury” lub „mądrość w ludzkich sprawach”. Później termin antropozofia pojawia się także m.in. u . Użył tego terminu także filozof niemieckojęzyczny w swoim dziele pod tytułem Antropozofia. ]Antropozofia Rudolfa Steinera jest metodą poszerzenia świadomości. Ma źródła w i i zawiera elementy i . Akceptuje i , z tą jednak różnicą, iż Steiner uważał, że astrologię należałoby przekształcić w astrozofię i że ludzie reinkarnują się wyłącznie w ramach gatunku ludzkiego, nie zaś, jak w religiach wschodnich, w ramach wszystkich istot żywych. Według Steinera, było dwóch , gdyż ewangelie w różnych miejscach sobie przeczą, jeden miałby być Jezusem , który był reinkarnacją , drugi Jezus miałby być reinkarnacją , a Chrystus, który według antropozofii jest duchem słonecznym, który uciekł z ziemi przed żywiołem wody na Słońce, w Jezusa wcielić miał się dopiero podczas chrztu. W wieku 12 lat Jezus salomonowy wstąpił w natańskiego i od tej pory był już tylko jeden Jezus natański, który podczas śmierci na krzyżu połączył się z ziemią, która stała się jego ciałem. Antropozofia uważa Chrystusa za bóstwo słoneczne, gdyż tuż przed ma co roku miejsce , toteż w wielu religiach ten dzień był dniem narodzin bóstw słonecznych. Poglądy te w jasny sposób kłócą się z chrześcijaństwem dla, którego Chrystus jest Jednorodzonym Bogiem. Według Steinera, człowiek może prowadzić tego rodzaju badania, rozwinąwszy w sobie zdolność jasnowidzenia. Fundamentalnym dziełem antropozofii jest Wiedza tajemna w zarysie, opisująca przyszłe losy Ziemi i ludzkości. Sam Steiner tak definiował antropozofię: „Przez antropozofię rozumiem naukowe badanie świata duchowego, które przekracza jednostronność zarówno czystego przyrodoznawstwa, jak i zwykłej mistyki, i które – zanim podejmie próbę wniknięcia w świat ponadzmysłowy – w poznającej duszy rozwija najpierw nieznane jeszcze zwykłej świadomości i zwykłej nauce siły, jakie wniknięcie takie umożliwiają”. W antropozofii występuje podział na ja, ciało astralne, ciało eteryczne i ciało fizyczne, a także na ciało, duszę i ducha. W antropozofii bardzo ważna jest zasada "łączenia Nieba z Ziemią" (przemiany duchowej Człowieka i Natury), jak i antropozoficzna historiozofia, według której w procesie rozwoju człowieka pierwszą fazą była faza ścisłego związku człowieka ze światem duchowym (dominacja Bóstwa nad człowiekiem), w fazie drugiej rozpoczął się proces emancypacji człowieka (rozwój filozofii i nauki z techniką), w której stał się względnie niezależnym podmiotem ("ja"), w fazie trzeciej zaś, która zaczęła się w naszych czasach, zadaniem człowieka jest poznawczy powrót do świata duchowego - bezpośredniego kontaktu z Bogami - z zachowaniem podmiotowości i wolności (człowiek jako współpracownik Bóstwa). Według Rudolfa Steinera człowiek powstaje w momencie wtajemniczenia, osiągnięcia poznania tego, co astralne. Dopóki doświadczenie nie wykracza poza sferę zjawisk fizycznych, byt ludzki jest niemożliwy. Stąd zasadniczym postulatem epistemologicznym i etycznym antropozofii jest właśnie uczynienie się adeptem wiedzy tajemnej. Dopiero wówczas możliwe jest odpowiednie poznanie, a wraz z nim odpowiednie działanie. Trudno jednak wykazać zasadność takiego stanowiska w kategoriach naukowych; jest to raczej kwestia unikalnych założeń, doktryn wiary. Istota rozumująca może zrealizować swoje przeznaczenie stania się czysto ludzką za sprawą swojej wewnętrznej władzy – myślenia. Myślenie to jedyna metoda antropozofii, narzędzie i kierunek ewolucji jednostki społecznej. Indywidualizujące się myślenie, wzrost jego napięcia i natężenia, jego charakter kontemplacyjny i obiektywizujący manifestujący się przez zaangażowanie w myśleniu prowadzi do wtajemniczenia, do zrealizowania jakości ludzkiej. By jednak zgodzić się z tą częścią teorii Steinera potrzebujemy przyjąć a prori to, że sam osiągnął coś tą drogą. Gdy zaczynamy myśleć w sposób odpowiadający "wiecznej prawdzie" i "wiecznemu pięknu" (terminy używane przez Steinera), dochodzi do pogrążania się w poznaniu tajemnym. Wieczna prawda i wieczne piękno są istotą każdej prawdy i każdego piękna, przez co magnetycznie oddziałują poprzez każdą prawdę i każde piękno. Steiner dużo miejsca poświęcał rozwojowi nauk i sztuk. Jednakże nie na tym kończy się antropozofia. Prawdziwy sukces polega na eksploracji "światów wyższych", poznanie odpowiedzi na pytania "skąd przychodzę?", "czym jestem?", "dokąd zmierzam?". Dopiero tym, którzy osiągnęli tę wiedzę antropozofia daje prawo nazywać się ludźmi. Tutaj Steiner wymienia kilka członów osobowości ludzkiej więcej, niż uczeni i artyści: ciało eteryczne, ciało astralne, jaźń czuciowa, jaźń myśląca oraz jaźń świadoma. Dopiero poznanie całego procesu powstawania osobowości, trwania i zanikania czyni z jednostki społecznej jednostkę ludzką. Ciało eteryczne: sobowtór energetyczny, "duch" ciała fizycznego, narzędzie życiowe sfery fizycznej, bez której powłoka fizyczna uległaby rozpadowi. Ciało astralne: narzędzie egzystencji tuż po śmierci fizycznej. Ten, kto poznaje swoje ciało astralne osiąga kontakt ze zmarłymi, żyjącymi w astralnym świecie. Jaźń czuciowa, jaźń myśląca i jaźń świadoma: narzędzia, które przeżywają śmierć ciała astralnego, i pozwalają na świadome istnienie w "świecie duchów", jak go nazywa Steiner. Reinkarnacja: prawo cyklicznego tworzenia nowych ciał: astralnego, eterycznego i fizycznego oraz zstępowania w nie jaźni na czas egzystencji aż do momentu oświecenia, gdy reinkarnacja nie jest potrzebna. Pomimo wielu możliwości przeżyć w różnych światach, ostateczną dyscypliną antropozofii jest duchowość. W duchowości człowiek przeżywa to, co wieczne, doświadcza boskości, która raz na zawsze zbawia go i wyzwala. Jest to przeżycie Wyższego Ja, które kładzie kres egoizmowi. W chwili tego przeżycia człowiek staje się jak Chrystus, a właściwie jednostka społeczna staje się jednostką ludzką. Życie duchowe jest wewnętrznym aspektem wtajemniczenia; tak, jak na zewnętrznych poziomach człowiek przechodzi proces wtajemniczenia w światy coraz bardziej duchowe, wewnątrz osiąga stan czysto duchowy. Dlatego też ewolucja ludzka to raczej rozwój duchowy, niż materialny, a natura zmian antropozoficznych jest duchowa, nie-cielesna. Oczywiście, że zmiany w światach subtelnych, leżących bliżej istoty rzeczywistości, wpłyną na świat niższy, i vice versa (tak rozwija się świat, na zasadzie wibracji), to jednak nie materia, a duch stanowi istotę każdego Ja. Cała nadzieja pozytywnych zmian w świecie leży w uduchawianiu się człowieka. Lecz uczeń wiedzy tajemnej musi zdawać sobie sprawę już na początku drogi o swojej duchowej tożsamości i z tego, że powraca do ojczyzny ducha. Jednym ze znanych obrońców antropozofii był filozof, profesor , który wpływał poprzez prowadzony przez siebie dla studentów klub dyskusyjny na i . Na pisma Steinera i jego antropozofię powołuje się także , również wykładowca Uniwersytetu Oksfordzkiego, autor m.in. dzieła Początki chrześcijaństwa. Antropozofią interesował się także noblista , bardzo pozytywnie o antropozofii wypowiadała się szwedzka noblistka . ]Steiner stworzył koncepcję nearchizmu, będącego łagodną odmianą anarchizmu, w którym występuje idea trójpodziału organizmu społecznego (kultura - prawo - gospodarka). Społeczny trójpodział opisuje strukturę społeczeństwa, którym nie kieruje centralnie państwo lub elita władzy, lecz trzy niezależne podsystemy, które sie nawzajem równoważą. · Kultura, edukacja, współpraca między ludźmi; · Prawo, regulowanie stosunków między ludźmi; · &...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plrumian.htw.pl
|
